Hayat - Bir Ekmek Mücadelesi

Sahildeyken ufak bir kuş sürüsüne rastladım. Kuşlar, yere atılmış olan mısır koçanının etrafında toplanmıştı. Karınlarını doyurmak için birbirlerini gagalıyor, diğerlerini kovdukça mısırdan yiyordu. Bu ufak tefek kuşlar beni düşünmeye sevk etti.

Kuşlara bakarken gördüğüm; en temel içgüdümüzdü. Yani, hayatta kalmak. Kuşlar mısır parçalarını kapmaya çalışırken, basitçe hayatta kalmaya çabalıyordu. Hayatta kalma içgüdüsü bizler için de geçerli olan bir güdüdür. Hepimiz en temelde hayata tutunmak için eğitim alırız, sonrasında iş ararız. Hayattaki gayemiz kendimizin ve ailemizin ihtiyaçlarını karşılamak olur.

O zaman; hayat da bir ekmek kavgası değil mi?

Hayat Kavgası Çocukken Başlar

Büyüyünce Ne Olacaksın?

Hepimize çocukluğumuzda Büyüyünce ne olacaksın? Hangi mesleği istiyorsun? gibi sorular sorulmuştur. Doktor, mühendis gibi cevaplar verirsek takdir edilmiş, dansöz gibi cevaplar verirsek ciddiye alınmamışızdır.

Zaman zaman hepimiz başarılı olmak zorunda olduğumuz baskısını hissetmişizdir. Büyüyünce ne olacağımızın bu kadar önemli olmasının sebebi en basit haliyle getirileri: Para, statü, gelinen konuma ilişkin sosyal ilişkiler kurmak vs. Aslında hayatta kalabilmek, temel ihtiyaçlarımızı karşılamak. Hayat, bir ekmek kavgasından ibaret.

Bu Kavga İçerisinde En Büyük Destekçimiz Kimdir?

Dayan Kendim..

Kendimize yardım etmek ve hayata karşı güven duymak için en önemli destekçimiz kendimizdir. Kendimize yardım edebileceğimiz kaynaklarımızdan belki de en kritik olanı; içsel kaynaklarımızdır. İçsel kaynaklar bizim başarılı olduğumuz işler, bize güçlü hissettiren anılarımız, önemli gördüğümüz güçlü yanlarımızdır.

İçsel kaynaklarımızı tek tek düşünebilir, onları birer boncuk haline getirip hayali bir kolyeyi taktığımızı düşünebilir, çizimini yapabilir veya simgesel olarak bir kolye oluşturup bize hatırlatması için odamıza koyabiliriz. Kolye dışında istediğimiz başka bir nesne de oluşturabiliriz. Yeter ki hatırlayalım.

Hepinize gücünüzün farkında olduğunuz günler diliyorum.